නුඹ

සෙමින් හමනා සුළඟට 

ඔහේ පාවෙන ලස්සන

සමන් මල් ඉත්තට

ලැබුණෙ කොහොමද

නුඹේ සිනහව..

විසල් දහවල් එළියට

නිලට දිලිසෙන ලස්සන

සොඳුරු නිකැළැල් අහසට

ලැබුණෙ කොහොමද

නුඹේ ඇස් දෙක...

අසනි වැස්සක් වැහැපුදෙන්...

ඇසට ඇස හමු
නොවෙන ලෝකෙක
හිතක් තනියම මැරුණදෙන්...

අහස ගොරවන විදුලි කොටවන
අසනි වැස්සක් වැහැපුදෙන්...
නුඹේ ළඟ ඇති මගෙ හිතත්
අසනි වැස්සට හේදියන්...
සේදී සේදී වැහි දියට හිත
මරුන හිත පණ ඇදපුදෙන්....

වැඩිමල් ප්‍රේමය

මගදි නැවතෙන ගැටෙන
හරිම කලබල සැලෙන
හිතක් නැවතිලා
ටිකක් නුපුරුදු තැනක...


නොසිතාම දෙවරක්
ගැලවුණු හිතත් සතුටත්
අරගෙන දෑතකින්
යන්න ඔසවද්දි පයක්
කළා හිත තරවටුවක්
අරගෙන පය යලිත්
කන් දුන්නා හිතට පොඩ්ඩක්
ඒක වැඩිමල් හිතක්...
(අන්තර්ජාලයේ කතාවක් ඇසුරිනි)

දකින්නැති කව්රුවත්

ලියන කාලයේ මං
පෙම් පුවත, ප්‍රේමයේ පන්හිඳෙන්
ඉරගලත් පරව ගිය හවස්වල
ඇස් වලින් හිත් වලින්
ජීවිතේ සිරකරන්
සුසුම් උණුසුම් වෙන්න ඇති
නොදැක්කට කව්රුවත්
අහක යන උඩු සුළඟ
හිතට බර වැඩි නිසා
මං තාම තනියම අතරමං...

බලාපන් මගේ හිත

වලාකුළු සිපගන්න 
උස් කඳු මුදුන් ඇත 
නොසෙල්වී අව් වැසිද 
ඉවසනා අපූරුව 
බලාපන් මගේ හිත,
අයුරු ඉවසන 
වෙනස්වන හැමදේම 
නොවෙනස්වු නියාවට...

හඬගා කියමි මම

උන්මාද අහසට 

හඬගා කියමි මම 

නුඹ ඔහොම 

ලස්සන තාලෙට 

වෙන තරමටම ප්‍රේමණීය 

තනිවෙලා මගේ හිත 

ගොන්නක විඳවන 

සිතුවිලි මතක... 

ඉඳින් කියන් මට 

කෙතරම් අසාධාරණද 

නුඹ...?

එකම එක මොහොතකට

මම එදා නුඹ එනකං...
තනියම බලාගෙන හිටි
තැන්වල...
බස් නැවතුම්වල
අදත් දකිනවා මම
පෙම්වතුන්...
එනතුරු බලං
මම වගේ
ඉවසිල්ලක් නැතුවම
දැකගන්න
එකම එක මොහොතකට
පතමි මං
එක්වෙන්න
නොවී විඳවන්න..

විඳගන්න එනවා මං

මුමුණමින් හිතපුරා හෙමි හෙමින්..

නුඹ ලියූ ගී තනුව ඇසිල්ලෙන්..

දැනුනු නුඹෙ ආදරේ මේ තරම්..

විඳගන්න එනවා මං මොහොතකින්..

නොමැකෙනා මතකයෙන්..

ලියැවෙනා ගී පද වැලෙන්..

විඳිමි මං නුඹෙ ආදරේ..

මහමෙරක් තරමටම හද පෙතෙන්..

නුඹ ලියූ තනුව තුරුලට අරන්..

ගොතමි කතාවක් අපේ..

විඳගන්න මේ මිහිර හැමදාම..

ඉපදෙනා මතු භවයකත්..

හිනාවෙන පිණි බිංඳු

හිනාවෙන පිණි බිංඳු

නොහිතාම යලි වරක්

කොඳුරන්න සවනගට

හිරු යලිත් එයි නේද

වසන්තය අරගෙනම...

වත්තෙ මායිම කොනක

දාස්පෙති ගාලකට

ලංව හැදුනට මොකද

සුදුම සුදු උඩවැඩියා

නුඹ හරිම හැඩකාර..

රංචු වෙන සමනලුද

නොනැවතී එක තැනක

දාස්පෙති දැක දැකම

නවතින්න පෙම් බඳියි

උඩවැඩියා අහලින්ම...

ලියා ඇති සත්තමයි

බිදී විසුරුණු
තවත් රිදුමක
හීනි අගිස්සක
ලියා ඇති ආදරේ
සත්තමයි
ඇස් ගැටෙන ගැටෙන
හැම තැනක
නවතින එක නෙමෙයි
පපුව මැද රිදෙන එක
විතරක්ම වෙයි දවසක
කියලා ... 

ලියා ඇති විරහව බිඳක්..

අහස හඬවන වැස්සකත්..

පොළොව රත්කළ අව්වකත්..

අහිමි කළ පෙම් හදවතත්.. 

කියයි ලොව ඇති ඉරණමක්.. 

හදේ ඇවිලෙන මතකයත්.. 

යලි නොඑන තනි ප්‍රේමයත්.. 

චණ්ඩ ගංදිය රළකවත්.. 

නොමැති අමුතුම තාලයක්.. 

හදේ අයිනක කොනකවත්.. 

යලි උනන රළු පෙමකවත්.. 

ගතම සනහන සුළඟකත්.. 

ගලන බව පවසයි සිතක්... 

රැයට සසිලන සඳකවත්.. 

සැලෙන රුක්ගොමු පතකවත‍්.. 

රිදෙන පාවෙන පැතුමකත්.. 

ලියා ඇති විරහව බිඳක්..

ධනුවාගේ මිනි #16

නොහිතාම ඇවිත්

නතර වෙන...

නොදැනීම දැනී

තනි කරන...
රහසේම හදේ
පද ලියන...

වේදනාවකි ආදරය

දවන හද...

ධනුවාගේ මිනි #15

වැහි බිඳුවලට

හෙමින් සේදෙන

වතුසුද්ද මලක්

වුනා නම්

මගෙ හිතත්...

සෝදනවා මම

නුඹෙ මතක

එකක් ගානෙම...

ධනුවාගේ මිනි #14

සසර පුරුද්දකට මට නුඹව

හමුවෙන්න ඇති මෙහෙම

හිමි නැතත් නුඹව මට

කරගන්න මගෙ විතරක්ම

ලැබීමම වෙන්න ඇති

හමුවෙලා වෙන්වෙන්න

හිත කොනක කදුළු කැටි

වෙරදරයි සනසන්න

සැනසුමක් මොටද තව

බිම වැටුණු හදවතට.. 

තාම වෙනසක් නැතිව..

තාම වෙනසක් නැතිව

ගුරුපාර තියනවා

වතුසුද්ද මල් යාය

තවම මල් මවනවා

නුඹ මගේ නොවන බව

හැම විටම දැනෙනවා

නෙතට කඳුලක් ගෙනෙන

රිදුම යලි උනනවා

මම තනිව ගුරුපාරෙ

කොනක තනි රකිනවා

වෙන හිතක් නොලබන්න

නුඹෙ පැතුම දැනෙනවා

පැතූ නුඹ දුර ගිහින්

මම තවම තැවෙනවා

හීනයක් නම් මෙලහකට

හීනයක් වගෙයි තාමත්

අපි අපේ නොවන බව...

පෙම් බැඳුනු හිනාව

තාමත් නුඹෙයි

හිත මුමුණනවා අදටත්...

නැගිටපන් නින්දෙන්

බිඳුනු හද කෙලවරේ

එක් තැනක හෙමින්

කොඳුරයි ඕනවට එපාවට...

හීනයක් නම් මෙලහකට

අවදි කරවලා මම නුඹව...

නුඹ දවාගිය...

වෙලාවට වැහි අඳුර ගලන 

තුරුල් වෙලා ඉස්සර 

හිටි ඒ ඇසිල්ල

වුනා මට කල්පයක්

හතිවැටිලා අතරමංවෙන්න

නුඹේ හිත ගාවම...

තාමත් නුඹෙ සුවඳ

හැම මොහොතකම

හිත පුරා ගලනබව

දන්නවද... නුඹ දන්නෙවත්

නැතිව ඇති මේ හිත

මහ හුඟක් පෙම් බඳින බව

නුඹ දවාගිය අඳුරු කුටියක

තනිව හිඳ...

අහලකටවත් නොඑන්නම...

හිත නැවතිලා

කම්මැලිකම ගාවම

කොඳුරන්නෙ

මේක නේද නිදහස...

රිදෙන්නෙ නෑ නේද

කලින් වගේ...

හිතට බර වැඩි

පාළු කාරණා

දැන් හිත

අහලකටවත්

නොඑන්නම

අගුළු දැම්මා

මං සදහටම..

අරගෙන සදහටම..

නොදැනීම අහම්බෙන්
ඇවිත් රැගෙන ආදරය
කාලයක් පුරාවට
එකතුකර මතක පොත..
අවසනදි ගියා නුඹ
රැගෙන ආ ආදරය
අරගෙන සදහටම..
ඉතිරි කර පිටු ගොඩක්
පෙරලන්නට අපහසු..
තිබුනෙ නුඹට
යන්නට කලියෙන්ම..
නොලියා තවත් පිටු
මතක පොත පිරෙන්නට..

ධනුවාගේ මිනි #13

සිදාදියෙ එහා කොන
නිතර මුණගැහුණු ඒ
අපෙ පාළු පටුමගේ
ගෙවු ඒ සොඳුරු දින
තවම හරි ලස්සනයි..
ඒ හෙලූ පෙම් සුසුම්
අදත් යලි හමුවෙලා
මේ විසල් අහස යට
මුමුණනවා ඇති එදා
දෙඩූ පෙම් රස වදන්..

හැමෝටම සුභ අලුත් ...

කියන්න නම් ලොකු දේවල් නෑ.. අලුත් කාලයක් අලුත් ජීවිතයක්.. ඉස්සර වගේ අවුරුදු දැනෙන්නේ නෑ.. ලෝකේ වෙනස් වෙලා.. ඒ කොහොම උනත් .. හැමෝටම සුභ අලුත් අවුරුද්දක් කරගන්න පුළුවන් වෙන්න මහන්සි වෙලා...

පැමිණි ගිම්හානයට

අමතකව දමාගිය 

වසන්තය යලි එන තෙක් 

බලා සිටි කාලයට 

නොතබාම තිතක් 

තබමි කොමාවක් 

පැමිණි ගිම්හානයට 

පෙම් බඳිනු කැමතිව..

දන්නවද? හීනයක් ඒක

පාට තවරපු හිත පුරාම..

දින ගණන් පැය ගානට

පැයගණන් තත්පර ගානට

ගෙවෙනවා දැනුනෙවත් නැති

කඩන් වැටුණු 

හීන මාලිගාවක 

අයිනෙ බිත්තියකට

හේත්තු වෙලා මැවුණු

ආදරණීයම හීනයක් ඒක..

ධනුවාගේ මිනි #12 - මම

ගිම්හාන හිරු එළිය
ගත දවන නිරතුරුව
කවදාද පැමිණෙන්නෙ
වස්සාන වැහි සොඳුර
නිවන්නට විඩා හද
වේදනා විඳිමි මම;
මමයි මේ මහ පොළොව
විඳින විඳවන නිතර..

ධනුවාගේ මිනි #11

හිමිදිරි අඳුරක
තනිවුනු හදකට,
සීතල හීනෙක...
දැවටීවත්..
මතකය විසිරුණු
නිල්වන් අහසක,
තරුවල එළියට ...
සඳ අමතක වෙනවා නම්...

පිංතාරුව

ආදරය අකුරු හතරක්

විතරක්ම උනු කාලෙක

ඔය හිනාවට

කතාකරන ඇස් වලට

මං ආස කලේ

මගේම කරගන්න

සදහටම ..

ගෙවුන දවසක් ගානෙම

ආදරය හිතපුරාම

පිංතාරු කලේ 

අපි අපේ නිසාවෙන්..

දන්නවද? හීනයක් ඒක

පාට තවරපු හිත පුරාම..

ධනුවාගේ මිනි #10 - තාමත් .. පරිස්සමට

කාලයක් ගියත්
තාමත් මහ වැහි වැටෙද්දි
මට මතක් වෙන්නෙ
එදා නුඹව
තුරුල් කරගෙන
එක කුඩයක් යටින්
හෙමින් ඇවිදපු හැටි..
හීරුවට හිත ඒ මතක
තාමත් ..
පරිස්සමට තියාගන්නෙ
මම මටත් වඩා
පෙම් කලේ නුඹට හින්දයි..

ලොව මිහිරක්ම වුනාවේ..

පිණිබිඳු මල්පෙති තැවරූ...

මදනල සිහිල් සැනසවූ...

හද සිතුවමක් වගේ වූ...

මොහොතක් වගේලු ගෙවුනේ...

ලොව මිහිරක්ම වුනාවේ...

සිත තව මතක කියාවී...

තව වසන්තයෙම රැඳේවී...

ඔබමයි එළිය ගෙනාවේ...

සිතුවිලි එකින් එකක් වූ...

පැටලී ගෙවු එ කාලේ...

මල් සුවඳක්ය මගේ වූ...

මේ ගිම්හාන වසන්තේ...

දේදුනු නෙතින් ගලා ආ..

එළියෙන් පෙමක් උදාවී..

තනිවූ හිතක් තියේවී...

නුඹ දුන් සිතේ බැඳී ආ..

මේ වස්සාන නිමාවේ..

නුඹ නෑ යන්න ලඟින් මා..

තනිවී මෙ වේදනාවේ...

යමි මල් වියන් මැදින් මා..

නුඹ ගිය තැනින් සිනාවී...

තවමත් හදේ සිතුම් වේ...

ලොව මිහිරක්ම වුනාවේ ...

කඳුලින් දෙනෙත් වැසේවී ...

නෙළුම්යායයි මමයි

කාලයක් තිස්සෙ ලියන්න පොඩි උණක් තියන නිසා පොඩියට අටවගත්තු බ්ලොග් කෑල්ලකුත් තියන නිසා, අන්තර්ජාලෙ ජංජාලෙ අස්සෙ අහම්බෙන් දැකපු නෙළුම් යාය බ්ලොග් සම්මාන උළෙලට ඇවිල්ල ඔලුව දාන්න හිතුනා ධනුවාටත්.

අන්තිමට දවස එනකල් බලන් ඉඳලා, පාරෙ ට්‍රැෆික් බාධක එහෙමත් ජය අරන් තියන තැනට (වෝටර්ස් එජ් :D ) ඇවිත් බලද්දි පටන් අරන් උත්සවේ. දැන් ඉතින් මොකද කරන්නෙ කියල බල බල ඉන්නෙ නැතුව හෙමින් ගිහින් පිටිපස්සෙන් ( ඔව් ඔව් පිටි පස්සෙ සීට් එකක තමයි ) වාඩි වුනා. හරියටම මහින්ද දේශප්‍රිය මහත්මයගෙ කතාවට ටිකක් කලින්. මම ඉතින් කාවවත් අඳුරන්නෙත් නෑලු. හැබැයි එහෙම කියලා උත්සවේ රසවින්දනය නම් අඩුවක් උනෙ නෑ. අන්තිම වෙනකන්ම හිටියා.

නෙළුම්යාය සංවිධායක මඬුල්ල ලොකු මහන්සියක් වෙලා තිබුනා කියන එක නම් මුල ඉඳලම දැක්කා. ඒ අයට ස්තූතියි ගොඩක්. ඒ වගේම සංගීතයෙන් අපිව පිනවපු අපි මචං සෙට් එකටයි, ඔපෙරා කණ්ඩායමටයි (ජීවිතේ පළවෙනි වතාවට ඔපෙරා එකක් කියලා දෙයක් ධනුවා බැලුවමද කොහෙද ), ජනයි ප්‍රියාටයි, අන්තිම නාට්‍ය කරපු අයටයි ස්තූතියි උත්සවේ වර්ණවත් කලාට. එතැන ගතකරපු පැය කීපයට ඇත්තටම වටිනාකමක් ලැබුනා. ගොඩක් අය අඳුරගත්තා. එන සැරේ තවත් හොඳට සංවිධානය කරන්න සුභ පතනවා.

අර කිව්ව 50% බද්ද නිසා ධනුවගෙ අන්තර්ජාලෙ සම්බන්ධතාව අත්හිටුවලා තියෙන්නෙ. බිල දහ දාහක්. දෙයියනේ කියලා ෆෝන් එකක් තියන නිසා ඒකෙන් මේ අකුරු කරේ හදිස්සියෙ. 

සම්මාන ලැබුණු හැමෝ්ටම උණුසුම් සුභ පැතුම් !!

එහෙනම් ජය !! ආසයි හමුවෙන්න කට්ටියම ආයෙ.

ධනුවාගේ මිනි #9 - ගසමි පා පහරක්

යනෙන මග
හමුවන රිදවන
මතකවලට ..
ගසමි පා පහරක්
බිඳෙන්නට නොව
ඈතට විසි වෙන්නට ..
මගෙ හුස්ම වැටෙන
මායිමෙනුත්
තවත් අඩි
තුන හතරක්
එහායින් වැටෙන්නට..

තිබුනෙ නුඹට යන්නට කලියෙන්ම..

නොදැනීම අහම්බෙන් 

රැගෙනවිත් ආදරය

කාලයක් පුරාවට

එකතුකර මතක පොත..

අවසනදි ගියා නුඹ

රැගෙන ආ ආදරය

උදුරගෙන සදහටම..

ඉතිරි කර පිටු ගොඩක්

පෙරලන්නට අපහසු..

තිබුනෙ නුඹට

යන්නට කලියෙන්ම..

නොලියා තවත් පිටු

මතක පොත පිරෙන්නට..

මහපොළොව තවමත් එතැනමයි

ගිගුම් දී හඬන වැහි අහසට
හඬන්නට දී
හරස් වීදියෙ අයිනක..
මහ ඇහැල ගහක් යට
ගෙතූ පෙම් පද
අසාගෙන සිටි වැහි බින්දු
නැතිවුවද අද තනියට..
පෙම් සිසල උහුලපු
මහපොළොව තවමත්
එතැනමයි තනියට
සේදි සේදී වැහි දියට..

අඟුළු

මින් පසුව හදවතට 

අඟුළු දැමිය යුතු බවට 

හදවතට දුන් ඉඟිය

හදවතටත් නොදැනීම

මගහැරීගොස් තිබිණි,

තනිවුණු මලානික

පුංචි බලාපොරොත්තුවක්

හද කොනේ තවමත්

ඉතිරි වී ඇත.

නොදන්නවට නුඹ

හමුවෙලා මගතොටදි
අතීතයෙ මගේවුනු
සිනාකැන් අතරින්..
ඇහෙනවද තාමත්
ඉස්සර වගේ
හදවතේ සුසුම් හඬ..
නොදන්නවට නුඹ
ඇහුවත් දුකසැප
මැරුණු හිතක..
පැහැදුල් සුසුම්
නොමැති බැව්
ඉඳහිට දැවටෙන
රිදුම මිස..

ධනුවාගේ මිනි #7 - අමතකද දැන් නුඹට..

හිරු බසින ගොම්මනේ

ගංතෙරේ බංකුවක

ආදරේ පිරුණු හැටි

ගිගුම් දෙයි නිරතුරුව..

තුරුල් වී මා ළඟට

නොදොඩාම කිසිවක්

ඇස් වලින් හිත් වලට

කතාකල නිමේෂය

අමතකද දැන් නුඹට..

ධනුවාගේ මිනි #6 - සත්තමයි

ආයෙත් යන්න පුළුවන් නම්
මම නුඹව දුටු
මුල්ම දිනයට
සත්තමයි යනවා මං
නුදුටු සේ මම නුඹව

සිත් අහසේ දේදුන්නයි ආදරේ..

නොලැබෙනා..
හිත ඔබට ලං වෙලා..
හිත පුරා ... මතක බිඳු ඇහැරෙනා

අහිමි වූ දා ..
දුරට වීලා ..
කඳුළු ඕනා ..
තව හැඩූ මා..
තනිකම නිසා ..
මැවී ආ..
සිත් අහසේ දේදුන්නයි ආදරේ..

පෙර වගේ ලංවී හිඳින් ..
මතු ආත්මයේ ..
සනසන්න සිහිලෙන් ඔබේ ..
ඔය පපු තුරේ ..
පැතුමන් ඇදී හදේ ..
සුසුමින් මිදේ ..
කව්රුත්ම නෑ මගේ ..
දුක නැති කලේ ..

නුරු හිතට රහසින් ඇවිදින්
සිහිනේ මගේ ...
රෑ නින්දටත් කඳුළු ...
ඔබ ලං කලේ ..
අදහන්න බෑ කෙසේ ..
සැනසෙන්න දෝ ..
දුක නැද්ද මේ වගේ ...
මා තනි කලේ...

නොලැබෙනා..
හිත ඔබට ලං වෙලා..
හිත පුරා ... මතක බිඳු ඇහැරෙනා

තව එකම එක වතාවක්

ආසයි ආදරේ කරන්න
තව එකම එක වතාවක්
අවසන් හුස්මට පෙර
ජීවිත කාලෙටම
අහිංසක හිතකට
තුරුල් කරගෙන
හද පතුලටම
රකින්නට හැමදාම

හමුවෙමු තවත් එකම වතාවක්..

මමත් නුඹත්..
තේරුම් ගත්..
දවසක හවසක..
හමුවෙමු තවත් එකම වතාවක්..
වෙන්වී යන්න අපි අපෙන්..
නොදොඩාම කිසිවක්..
හුවමාරු කරගෙන මතක..
බෙදාගත් අතීතයෙ..
හමුවෙන්න මතු ආත්මයක..
බැඳීමක ප්‍රේමණිය...

ධනුවාගේ මිනි #5

හද මඬල පුරාවට
අමාවක අඳුරු සඳ
වලාවක තරැ එළිය
වෙලාවක හිත හඬන
අමතකද සිනාහඬ
ගුරු පාරෙ නුගේ ළඟ..

ධනුවාගේ මිනි #4

සීත මන්දාරමේ 

පිනි වැස්සෙදි 

තාම දැනෙනවා 

තුරුල් වී හිටිය හැටි 

දන්නවද?? 

ආදරෙයි තාමත් මං

වෙනස්වුණු නුඹට නෙමෙයි 

තුරුල් වුණු නුඹට...

ධනුවාගේ මිනි #3

අප නිතර හැමදින
සවස මුණගැහුණු තැන
මල් පිපී නැත
මඳ සුළඟ නැත
මතක පමණක්
ඉතිරි වී ඇත..

ගම්මානේ - 3

කදමලු එහෙම අරගෙන ලොකු අම්මාට
පසුදින උදෑසන කඩමණ්ඩිය ලඟට
සේපාලිකා ආවා ටවුමට යන්ට
ටවුමෙන් ගන්නවා බස් එක දුම්බරට

නගා උදේ යන බව මට කිව් හින්දා
ආවා බලන්නට නුඹ දුර යන හින්දා
ප්‍රවෙසමට යන්නට ඕනා හින්දා
එන්නද මමත් ටවුමට යනකන් කැන්දා

සිරිල් අයියා තකහනියක් මේ උදයේ
ආවේ අපරාදෙ මේ කලබලයේ
යන්නට බැරිද මේ ටික දුර මට තනියේ
කලිනුත් ගිහින් හුරු ගමනක් නොවැ අයියේ

තාමත් මුරණ්ඩුව අඩු නැහැ නේද
හරි ආඩම්බරයි ඉස්සර වාගේම
මට ආදරේ හිතුනේ මේවට නේද
නොකියා කියන බහ රසයකි පෙරසේම

අයියන්ඩිට තාම තේරිලා නැහැ වාගේ
මම නැහැ තවම බහ දීලා දීගේ
තව දුර හිතන්නට තියනවා වාගේ
අයියා හොඳින් ඉන්නකෝ මේ ගම්මානේ

නගාගෙ කැමැත්තට මම ඉඩ දෙනවා
ඉල්ලපු දෑ අවුරුද්ද තව මම ඉවසනවා
එතකන් බහ දෙනකන් ලත වෙනවා
තේ වත්තේ වැඩත් ළඟ ළඟටම එනවා

එහෙනම් අයියේ මම බසයට යනවා
තව තව හොඳින් වැඩ කටයුතු කරවා
අයියා දස්සයනේ ඕවට හරි කරලා
අම්මට කියනවද මම යනවා කියලා

දුර සිට බලන් සිටි අපෙ සුදු බණ්ඩාර
ඉන්නවා දුක්බරව  දැක්කේ අන්තිමට
එක වචනයක් දුර යනු පෙර පවසන්ට
පුළුවන් කමක් ලැබුනේ නෑ හරි ආකාර

ලඟට එන්න බැරිමුත් අයියේ නුඹට
දනිමි නුඹේ සෙනෙහෙස ඇති මගෙ නමට
පොඩි සන්දියේ ඉඳන් අපි ආගිය ගිං වැවට
යන්නට හිතයි නුඹ එක්කල හවසකට

මතකයි අපි දෙන්න ඉස්සර වැව ඉවුරේ
සෙල්ලම් කළා එනකං ගොම්මන් අඳුරේ
සිරිල් දුරින් බලලා අපේ සෙල්ලම රහසේ
යනවා අම්මා එක්කල නොදුටුවා සේ

කියන්න වදන් තිබ්බත් හිත පිරෙන්නට
ඉඩ නැහැ අයියණ්ඩි නුඹ ළඟ මට තව ඉන්ට
හිටියොත් ගමේ තව මම සති කීපෙකට
කරනවා සිරිල් කරකාරේ  හරි ජයට

එහෙනම් අයියේ මම දුර යනවා යන්ට
එනවද මා බලන්නට නුඹ දුම්බරට
අරගෙන මම ආස පැණි වලලුත් බරට
මම මග බලමි එනකන් නුඹ දකින්නට

ලොකු නිහැඬියාවකින් පස්සේ ගම්මානේ ආයේ ලියන්න හිතුනා. කලින් කොටස් මෙතනින් බලන්න පුළුවන්.

ගම්මානේ
ගම්මානේ - 2

ධනුවාගේ මිනි #2

ගල්මුල් නැති ජීවිතය
ඔහෙ ගලන
කඩිත්තකි මඩ
තැනක පල් වෙන
වරෙක පිරවෙන
ජීවයක් දෙන
ගහක මලකට
සවිය වෙන් නැති

නමක් සොයමි තවම

අඳුරු සවසක ගුලිව
වැස්සෙ ගණ සීතලට
තුරුලේ මගෙ නතර වුණු
කුමරියේ නුඹ
අවතැන්ව තිබු
ඒ මගේ ජීවිතය...
පිහිද නුඹෙ ආදරෙන්
පිරවු සැටි සෙනෙහසින්
අරුමයකි මට තවම
නුඹේ ඔය සොඳුරු පෙම..
නොකර කොහොමැයි
ආදරය ඔය හිතට
දකින්නට නුඹෙ සිනහ
පතන්නට නුඹෙ සතුට
පතුලෙ සැඟවු
පෙම් මල් මිටක්
වෙර දරන පිබිදෙන්න
දඟ කරයි පතුලෙ හිත..

(අන්තර්ජාලයේ කතාවක් ඇසුරිනි)

ධනුවාගේ මිනි #1

ඇහේවිද වරක් හෝ
මගෙ හදේ නින්නාද
තවම නෑ ඇරඹුමක්
අතරමං වෙලා මම
අපේ ඒ මතකවල
ඔබ නැතුව ඔබ එක්ක

හදවතකි; හිස්තැනකි.

රිදෙනවා තාමත්

නුඹටම වෙන්වුනු

සියුම් තැන්

හද මඬල පුරාවට

මතක් වී පෙරදිනේ

අප එකට හිටි හැටි

පුදුමයි නුඹට

ඉන්න පුළුවන්කම

නොදැනෙනා සේ

පෙර මතක දිනපොත...

හිත පිරෙන්නම

නුඹ පමණක්ම

පැතූ මම අද

තැවෙමි ඇයි නුඹට මම

කලේ මෙතරම් ආදරය,

නුඹ කලේ ආදරය

ලඟ ඉන්න මොහොතට

දැනෙන ඒ හැඟීමට

පමණක්ම නම්

කාලයක් පුරාවට

පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි.

නොපෙනේවි තව නුඹට

තරු පිරුණ අහස් ගැබ

දිදුල දෙන බැව් රැයට

නොපෙනේවි තව නුඹට

අහස්කුස ඉම කොනට

සිව්දිගට නාද දෙන

මැදියමේ රැහැයි හඬ

වද කරයි මගෙ සිතට

කවි කරනු හද ගැස්ම

විසි නොකර ගං දියට

ජීවිතය නුඹ;

හුස්මක් වැටෙන හැම

මොහොතකම ගෙවෙන 

හිතන දේ නොමවෙන 

නොහිතන දේම සිදුවන 

අරැම පුදුම දෙයකි; 

ජීවිතය නුඹ; 

ගෙවුණු සිව්මසට 

ඉගෙන ගත්තෙමි 

විඳින්නට හොඳින් 

විඳවන්නට මෙන්ම 

මේ අරැමැති 

ජීවිතය නුඹ; 

කොතරම් සරදම් කළද 

දනිමි මම වැටෙන බවද 

නමුදු දනිමි මා 

වඩා හොඳින්ම 

නැගිටිය හැකි බැව්ද 

ජීවිතය නුඹ;