ලියා ඇති විරහව බිඳක්..

අහස හඬවන වැස්සකත්..

පොළොව රත්කළ අව්වකත්..

අහිමි කළ පෙම් හදවතත්.. 

කියයි ලොව ඇති ඉරණමක්.. 

හදේ ඇවිලෙන මතකයත්.. 

යලි නොඑන තනි ප්‍රේමයත්.. 

චණ්ඩ ගංදිය රළකවත්.. 

නොමැති අමුතුම තාලයක්.. 

හදේ අයිනක කොනකවත්.. 

යලි උනන රළු පෙමකවත්.. 

ගතම සනහන සුළඟකත්.. 

ගලන බව පවසයි සිතක්... 

රැයට සසිලන සඳකවත්.. 

සැලෙන රුක්ගොමු පතකවත‍්.. 

රිදෙන පාවෙන පැතුමකත්.. 

ලියා ඇති විරහව බිඳක්..

ධනුවාගේ මිනි #16

නොහිතාම ඇවිත්

නතර වෙන...

නොදැනීම දැනී

තනි කරන...
රහසේම හදේ
පද ලියන...

වේදනාවකි ආදරය

දවන හද...

ධනුවාගේ මිනි #15

වැහි බිඳුවලට

හෙමින් සේදෙන

වතුසුද්ද මලක්

වුනා නම්

මගෙ හිතත්...

සෝදනවා මම

නුඹෙ මතක

එකක් ගානෙම...

ධනුවාගේ මිනි #14

සසර පුරුද්දකට මට නුඹව

හමුවෙන්න ඇති මෙහෙම

හිමි නැතත් නුඹව මට

කරගන්න මගෙ විතරක්ම

ලැබීමම වෙන්න ඇති

හමුවෙලා වෙන්වෙන්න

හිත කොනක කදුළු කැටි

වෙරදරයි සනසන්න

සැනසුමක් මොටද තව

බිම වැටුණු හදවතට.. 

තාම වෙනසක් නැතිව..

තාම වෙනසක් නැතිව

ගුරුපාර තියනවා

වතුසුද්ද මල් යාය

තවම මල් මවනවා

නුඹ මගේ නොවන බව

හැම විටම දැනෙනවා

නෙතට කඳුලක් ගෙනෙන

රිදුම යලි උනනවා

මම තනිව ගුරුපාරෙ

කොනක තනි රකිනවා

වෙන හිතක් නොලබන්න

නුඹෙ පැතුම දැනෙනවා

පැතූ නුඹ දුර ගිහින්

මම තවම තැවෙනවා

හීනයක් නම් මෙලහකට

හීනයක් වගෙයි තාමත්

අපි අපේ නොවන බව...

පෙම් බැඳුනු හිනාව

තාමත් නුඹෙයි

හිත මුමුණනවා අදටත්...

නැගිටපන් නින්දෙන්

බිඳුනු හද කෙලවරේ

එක් තැනක හෙමින්

කොඳුරයි ඕනවට එපාවට...

හීනයක් නම් මෙලහකට

අවදි කරවලා මම නුඹව...

නුඹ දවාගිය...

වෙලාවට වැහි අඳුර ගලන 

තුරුල් වෙලා ඉස්සර 

හිටි ඒ ඇසිල්ල

වුනා මට කල්පයක්

හතිවැටිලා අතරමංවෙන්න

නුඹේ හිත ගාවම...

තාමත් නුඹෙ සුවඳ

හැම මොහොතකම

හිත පුරා ගලනබව

දන්නවද... නුඹ දන්නෙවත්

නැතිව ඇති මේ හිත

මහ හුඟක් පෙම් බඳින බව

නුඹ දවාගිය අඳුරු කුටියක

තනිව හිඳ...

අහලකටවත් නොඑන්නම...

හිත නැවතිලා

කම්මැලිකම ගාවම

කොඳුරන්නෙ

මේක නේද නිදහස...

රිදෙන්නෙ නෑ නේද

කලින් වගේ...

හිතට බර වැඩි

පාළු කාරණා

දැන් හිත

අහලකටවත්

නොඑන්නම

අගුළු දැම්මා

මං සදහටම..