සිත් මල් විල

තනිව මුළු ගැන්වෙමින්

නිදමි මම ලැබෙනතුරු

මසිත හද මල් විලට

සතුට දෙන නිදහසක්....

නැත ඉමක් හෝ කොනක්

අතරමං වෙලා මං

නුඹට පෙම් බැඳී වරද

නැවත නොකරමි මං....

නැහැ සිතක් විදින්නට

ජීවිතය බිඳක් වත්

තුරු හඬන ගිම්හානෙ

ගසක් වෙමි මං....

නොහැක මට කරන්නට

නුඹ කැමති විදියටම

ආදරය සැමවිටම

හිඳින්නම් තනිව මං....

සැබෑ පෙම යනු ලොවේ

නිරතුරුව හමුවීම

පෙම් වදන් තෙපලීම

වුනේ නැත කිසි දිනෙක....

නුඹට නොහැඟෙන

මට හැඟෙන එය

කවදා කෙලෙසක

වටහා ගනීදැයි නුඹ

නොදනිමි මං.....

(අන්තර්ජාලයේ කතාවක් ඇසුරිනි)

රොන් ගති බමරු

ලොව සුවඳවත් කරන
පියුම් ඇත ලොව
බොහොමයක් සතර දෙස
බමරු යන එන නිතර..
අසරණයි මල මෙලෙස
බමරු යනෙන විට නිතර
නමුත් දිය යුතුව ඇත
රොන් යනෙන බමරුන්ට
සුවඳ පමණක් රැගෙන
රොන් නොගෙන ඇවිත් යන
බමරු, සැනසිල්ල වේ මලට....

මෙවන් පියුමන් බොහෝ ඇත
නමුත් අසීරුය දකින්නට
එයයි ඒ උරුම වූ
ජීවිතය එවන් පියුමකට...

නොහැගුනු සිහිනෙක

ලියන්නට පද සහසක්
නොලැබෙන නුඹ ගැන රහසින්
ගෙවමි කල් මේ අයුරින්
සිතා නුඹ ගැන මං...
නොහැගුනු සිහිනෙක
සිත්තම්කරු වී
අකුරු කරනෙමි මං...

(අන්තර්ජාලයේ කතාවක් ඇසුරිනි)

දියතලාවේ සොඳුරු මතකය

ගෙවී ගිය විසි එක් දින

ගෙවුණු බව නොදැනුනත්

එකතු වූ මතකයන්

තවමත් සනසයි සිත..

පැයෙන් පැය දිනෙන් දින ගෙවී ගොස්

සවිමත් වූ මිතුදම් අප තුල

පවතීවි දිවි ඇති තෙක් සිතේ

අනගි සිත්තමක් මෙන්..

පළමු දින සිට කඳවුරේ

කල කී දේ බොහෝ තිබුණත්

එකට සිටියත් අප සැම එකා මෙන්

ඒ වෙන්වුණු මොහොත

කෙසේ අමතක කරන්නද ??

(සැ.යු. දියතලාව ඉතාම ලස්සන මනරම් ප්‍රදේශයකි.)

ගම්මානේ

ගම් මැද එදා නුඹ දුටුවම හැඩකාර 

සිතුනා බලන්නට නුඹේ වත පියකාර 

නොබලම ගියා නුඹ ආඩම්බරකාර 

කරගන්නට සිතුනි නුඹ මගේ කරකාර

මට නැත වස්තු දේපල වගෙ හැමදේම 

කරනෙමි ආදරය සැමදා හැම ලෙසම 

එයවේ මෙමා සතු වන මුළු සේසතම 

හැකිය රැක ගන්න නුඹ මගේ පණ සේම

හමුවිය නැවත දින හතකින් වාගේ 

කැමති නුඹව කරගන්නට මාගේ 

සිටියෙමි බොහෝ කල් මේ වාගේ 

ඒ ගැන මොකද අදහස මගෙ නංගාගේ

මම නුඹ දනිමි අයියණ්ඩිය පෙර සිටම 

නරකක් නැහැය පවසන්නට එහෙම

මහන්සි නැද්ද වැඩ කරලා එහෙම 

මට බැහැ නුඹව රිද්දන්නට මෙහෙම 

කියන්න බැරි දෙයක් හෙම තියනවද

මගේ අඩුපාඩු මොනවද කියනවද

නුඹ වෙනකෙක්ට බහ දීලා තියනවද  

දැනගන්නට ඕන නංගියේ කියනවද 

අසන විටදී කෑගසමින් මෙහෙට 

එනවා දුටිමි කිසිවෙක් අප දෙසට

මේ මගේ පන්තියේ මා ළඟ එකට

සිරිල් නොවේද පැනලා ගිය රටට 

කොහොමද ඉතින් ආවේ කවදාද ගමට 

කියන්න හැදුවා මා එය සතුටින් ඔහුට 

සිටියා සිරිල්  එනතුරු මා ළඟට 

තරහින් සිටින බව මා දැක්කේ එවිට 

මොකටද මෙහෙම කෑගහමින් ඉන්නේ 

අපි නැහැ හේතුවක් ඕවට දන්නේ 

නැවතිලා හෙමින් එය කියලා ඉන්නේ 

පසුවට බලමු මොන පියවර අරගන්නේ 

ඇයි උඹ මෙතන කද දාගෙන ඉන්නේ 

නඟාට හවස් වෙන ඇයි නොදැනෙන්නේ 

ලජ්ජා නැතිද මේ විදියට කියවන්නේ 

මම එන මහේ කරකාරෙට ගන්නවනේ 

කොටස් කීපයක් ලෙස පලකිරීමට අදහස් කරමි.

මතු සම්බන්ධයි...

ඉරට හොරෙන්

ඉරට හොරෙන් නුඹ නැගිටින්නේ 

හීතල නැතිදෝ මගේ අම්මේ 

පාන්දරින් කිරි කපන්න යනකොට 

මට ඇඩෙනවා මගේ සුදු අම්මේ... 

පොත් ටික ගත්තට පාඩම් වෙන්නෑ   

හිත නුඹ ගැනමයි දිව යන්නේමම  

ලොකු වීලා කාසි හොයනවා 

එදාට දුක දෙන්නෑ අම්මේ...  

පාසල ඇරිලා ගෙදර එන්නේ නෑ 

ගස් කට්ටියටයි දිව යන්නේ 

පොල්කටු වල කිරි අකුලනවා මම  

බඩගින්නක් නෑ මට එන්නේ...  

කිරි ගෑවුණු කළු ලස්සන රෙද්දට  

තුරුළු කරන් මගේ සුදු අම්මේ  

ගල උඩ ඉඳගෙන කතා කියනකොට  

බත් කන්නට ආසයි අම්මේ.... 

ඉරට හොරෙන් නුඹ නැගිටින්නේ... 

පන්තියේ අය මට ඔච්චම් කරන්නෙ 

කිරි පැල්ලම් සුදු කමිසේ මගේ

තනියම අඬලා මම සැනසෙනවා 

අම්මට කියන්න බෑනේ අනේ...

හැමදාමත් දෙයියෝ දුක දෙන්නෑ 

කියන කතා සුදු අම්මා මගේ 

හිතේ තියාගෙන පාසල් යන්නම්

පරමල් නෑ මගේ දෙවට දිගේ... 

ඉරට හොරෙන් නුඹ නැගිටින්නේ...

මේ සින්දුව හිතට ගොඩක් දැනුණු සින්දුවක්.ඉතින් මුලින්ම ඒ ගැන ලියන්න හිතුවා.මේ සින්දුව කියන්නේ චාමර රණවක කියන ගායකයා.ටිකක් අමුතු ආරක ගීත ගායනා කරන ගායකයෙක්.දුප්පත් පවුලක පාසල් යන කුඩා දරුවෙක් හා අම්මා කෙනෙක් වටා ගෙතෙන මේ ගීතයේ සරල වචන වලට දරුවාගේ හිතේ අම්මට තියන ආදරේ මුසු කරලා සංකීර්ණ අරුතක් එක්කරන්නට සමත් වෙලා තියනවා.

දුප්පත්කම නිසාම මේ අම්මට ගොඩක් පාන්දරින් නැගිටින්න වෙලා තියනවා කිරි කපන්න යන්න.නමුත් මේ බව දන්න පුතත් හැමදාම ඒ වෙද්දී ඇහැරෙන්නේ අම්මට තියන ආදරේ වැඩි කමට.දරුවට තාත්තගේ අඩුව නොදැනෙන්න තරමට අම්මත් දරුවට ආදරේ කරනවා.තමන්ට මේ තරම් සිතල දැනෙද්දී අම්මා කොහොමද සිතල දරාගන්නේ කියලා ඒ පුංචි හිතට දැනෙන්න ඇති.ඒ ආදරේ කොච්චරද කියලා ගීතය පටන් ගන්න වෙලාවේදීම ඉස්මතු කරන්නේ "ඉරට හොරෙන් නුඹ නැගිටින්නේ....හීතල නැතිදෝ මගේ අම්මේ" කියන වදන් පෙලින්.ඒ වගේම මේ කුඩා දරුවට ඕන අම්මා මේ තමන් වෙනුවෙන් කරන කැපකිරීම වෙනුවෙන් කරන්න පුළුවන් උපරිම දේ කරන්න.නමුත් අම්මා ගැන මේ දරුවට නිතරම මතක් වෙන නිසා නිතරම ඒ ගැන හිතුවත් "ලොකු වීලා කාසි හොයනව... එදාට දුක දෙන්නෑ අම්මේ... " කියන පදයෙන් අම්මා වෙනුවෙන් ඉගෙනගන්නවා කියන එක මේ පුංචි දරුවාගේ හිතට තදින්ම දැනුණු කාරනාවක් වෙලා තියනවා.

අම්මා තනියම මහන්සි වෙද්දී මේ දරුවට ඒක ඉවසන් ඉන්න බැහැ.මේ නිසාම පාසල අරුණු හැටියේම දුවන්නේ අම්මා ළගට.ඒ වෙද්දීත් අම්මා කිරි කපනවා, එදා දවස ගෙවා ගන්න ඕන කරන සොච්චම උපයගන්න.මොකද අම්මා දන්නවා තමන්ගේ දරුවා පාසලට යවන්නේ, දරුවාගේ කුසගින්න නිවන්නේ මේ දහදිය බින්දු කියලා.මේ හැමදේටම වැඩිය මේ දරුවා අම්මගේ ළග රැදෙන්නයි කැමති.හැමදාම මේ වගේ වැඩ කරලා වුණු මහන්සිය "කිරි ගෑවුණු කළු ලස්සන රෙද්දට" කියන පදය ලස්සනට නිරුපණය කරනවා.අම්මගේ ඇදුම කොච්චර පරණ උනත්, අවලස්සන වෙලා තිබුනත් මේ දරුවා අම්මට තියන සෙනෙහස නිසාම ලස්සන කියන වචනේ භාවිතා කරනවා ඒ ගැන කිසිම අකමැත්තක් දක්වන්නේ නැතිව.ඒ වගේම මේ දරුවා ලොකු වෙලා අම්මව ආදරෙන් රැක බලා ගන්නවා කියන දේත් මෙතනින් දක්වලා තියනවා.මේ අම්මා දන්නවා තමන් කරන කැපකිරීම වැඩක් නැති වෙනවා කියලා දරුවා වැරදි මගකට ගියොත්.මේ නිසා මේ අම්මා දරුවට මේ දේවල් කියලා දෙන්නත් අමතක කරන්නේ නෑ.අම්මා දරුවා ගැන තියන විස්වාසය කොපමණද කියන වගට "හැමදාමත් දෙයියෝ දුක දෙන්නෑ .... කියන කතා සුදු අම්මා මගේ..." පද පෙළ සාක්ෂි කියනවා.දරුවත් අම්මගෙන් මේ දේවල් ඉගෙන ගන්න තියන කැමැත්ත මනාව පෙන්නලා තියනවා "බත් කන්නට ආසයි අම්මේ...." කියන පද පෙලින්.

පාසල අරුණු හැටියෙම කිරි කට්ටියට යන නිසා මේ දරුවාගේ ඇදුම් වල කිරි කහට ගෑවෙනවා.සතියේ දවස් පහම එකම ඇදුම හෝදලා අඳින නිසා මේ ගෑවෙන පැල්ලම් නම් යන්නේ නැහැ.ටික ටික වැඩි වෙනවා විතරයි.මේ දේවල් නිසා පාසලේදී ලජ්ජා වුනත් මේ දරුවා මේ ගැන කිසිම දෙයක් අම්මට කියන්නේ නැත්තේ අම්මට තවත් බරක් දෙන්න බැරි නිසා.අම්මගේ හිතේ දරුවා ගැන තියන විස්වාසය මේ පුංචි දරුවා දන්නවා, දරුවටත් තමන් ගැන ඒ තරමටම විස්වාසයි.මේ නිසාම අම්මගේ බලාපොරොත්තුව ඉටු කරන්න තවත් හිතට ධෛර්ය අරන් පාසලට පිය මනින බව "හිතේ තියාගෙන පාසල් යන්නම් ... පරමල් නෑ මගේ දෙවට දිගේ... " රචකයාගේ හිතේ මැවෙන්නේ කියන පද පේලියෙන්.

තවත් ආදරණිය අම්මා කෙනෙක් කරන කැපකිරීමක් අකුරු කළ නිර්මාණයක් කිව්වොත් නිවැරදියි.අසරණකම උපතින් උරුම කරගත්තත් ඒ දේවල් වෙනස් කරන්න පුළුවන.මන්ද අතීතය වෙනස් කරන්නට නොහැකි වුවද වර්තමානය තුලින් අනාගතය වෙනස් කළ හැකි නිසාවෙනි...

සින්දුව මෙතනින් අරන් අහලා බලන්න.

ඔබෙන් සමුගනිමි

ඉස්ස ඉස්සෙල්ලාම computer ගත්ත දවස අද වගේ මතකයි.එදා උදේ ඉදන් තාත්තා එක්ක හැමතැනම ගියා computer බලන්න.ඇවිදලා ඇවිදලා අන්තිමේදී එකක් ගත්තා.ගත්තට ඉතින් ඕකෙන් වැඩ කරන්න එහෙම මහා ගොඩක් දන්නේ නෑ.දන්නේ නෑ කියන්නේ ලයිට් එක පත්තු වෙන්න වයර් ටික අමුණ ගන්නවත් බෑ.හරි ඉතින් කොහොම කොහොමහරි අමුණලා ඔන්න දැන් වැඩේ හරි.ඉතින් ඊටපස්සේ එක පාරටම මොනිටරේ ඔන් වුණු ගමන් ඉතින් මාර සතුටුයි.ඒ ගැන ඉතින් කියන්න දෙයක් නෑනේ.ඊටපස්සේ එකපාරටම කළු පාට තිරේක කොළ, නිල්, රතු, කහ කොටු හතරක් තියනවා.ඊට යටින් නිල් පාට ඉරක් දිගටම යනවා.මුලින්ම කරන්න හැදුවේ ඉරි කියක් යනවද බලන එක.මෙන්න එක සැරේම ලා නිල් පාට තිරයක් ඇවිත් මොකද්ද නමක් තියනවා පින්තුරෙකුත් එක්ක.පින්තුරේ චෙස් බෝඩ් එකක් තියෙන්නේ.ඉතින් මවුස් එක එහා මෙහා කරලා ඇතුලට ගියා කියමුකෝ.අමුතු සද්දයක් එක්ක ඇතුලට ගියාම තමයි දැක්කේ නිල් පාට අහසක් යටින් තියන කොළ පාට පිට්ටනියක්.ඉස්සරවෙලාම computer එකක් ඔන් කරාම දැක්කේ මේ රූපේ.මම වගේ මිලියන ගානක් මේ රූපේ දකින්නැති.ඊටපස්සේ කරේ ඉතින් අරක මේක ඔබ ඔබ බැලුව එක තමයි.අරක මේක ඔබලා ඔබලා පින්තුරේ මාරු කරන තැන හොයාගෙන බැලුවාම, එක එක ජාතියේ පින්තුර ගොඩක් තියනවා.දැන් වගේ ඒ දවස් වල බැලුව බැලුව තැන බිත්ති පත්තර තිබ්බේ නෑ.බිත්ති පත්තර කියන්නේ ඔය wallpaper කියන එකනේ.ඉතින් මේකේ තිබ්බ ටිකේ සෑහෙන වටිනාකමක් තිබ්බ.කොහොම කොහොමහරි ටික දවසකට පස්සේ යාලුවන්ගෙන් එහෙම ඉල්ලගෙන සොප්වෙයා ටිකක්, සින්දු ටිකක්, ෆිල්ම් ටිකක් එහෙම ගෙනැත් දාගත්තා.මෙන්න ටික දවසකින් වැඩ කර කර ඉන්නකොට එනවා මොකද්ද එකක් error report කියලා.ඒ දවස් වල දන්නේ නෑනේ ඉතින් ඔව්වා.ඕන එකක් උනාවේ කියලා don't send දුන්න ගමන් ඒක නැති වුණා.ඒක ඉතින් ඊට වැඩිය ප්‍රශ්නයක් දැන්.ඇයි ඉතින් මෙලෝ දෙයක් දන්නේ නෑනේ මේක ගැන.ඊටත් වැඩිය නිතරම එනවා.ආයෙත් පාරක් ඒක වැටෙනකන් ඉදලා send error report දුන්නා.මෙන්න එක පාරටම තව මොකක්ද එකක් ආවා.එතනත් error කියලා තියෙන්නේ.පස්සේ තමයි දැනගත්තේ ඒකට අන්තර් ජංජාලේ ඕන කියලා.ඒ දවස් වල එහෙම එකක් තිබ්බේ කැෆේ වලනේ ඉතින්.කොහොමින් කොහොම හරි ඔන්න ඔහොම තමයි පරිගණක ලෝකෙට මුලින්ම අඩිය තිබ්බේ.ඔය දාලා තිබ්බ ඕ-එස් කියන එකේ අයිතිකාරයෝ microsoft කියලා කට්ටියක් කියලා නම් දැනගෙන හිටියා කලින් ඉදලා.හොදේ.... ඉතින් දැන් ඉඩමේ අයිතිකාරයෝ ගහ කපන්න තමයි හදන්නේ කියලා තමයි ආරංචි.මොනවා උනත් මේ හැමදේකටම අත්පොත් තිබ්බේ එතනින් නිසා දුකක් නැත්තේම නැහැ.අපිට ඉතින් කරන්න දෙයක් නැහැ, ඉඩමේ අයිතිකාරයෝ තමයි තීරණය කරන්නේ ගහ කපනවද නැද්ද කියලා.කොහොම උනත් හැමදේකම ආරම්භය අවසානයක් කියලා හිත හදාගන්න පුළුවන් උනත් කාලයක් ළඟ තිබ්බ දෙයක් ගැන පොඩි කැක්කුමක් හරි තියවනේ, මේක මන් ලඟත් තිබ්බනේ කියලා .කොහොම උනත් ලොකු කාලයක් පුරා මුළු ලෝකෙම කතා කරපු අකුරු දෙකට සමුදෙන්නයි මේ සුදානම.......

ඇහුණු හැටියේම මතකෙට එන
login සද්දේ එක්ක
කොළ පිට්ටනියේ නිල් අහස තිබුණු
අවුලක් තිබුනේ නැතත්
නිතරම error කිය කිය කිව්ව
කොළ, නිල්, කහ, රතු පාට
කොටු හතරෙයි අකුරු දෙකෙයි
කතන්දරය සැමදා සිහි කරමි
කාලයක් පුරාවට ගොඩනැගුනු
ඒ මිතුදමට, ලබා දුන් සේවයට
ස්තුතියි...... XP 

අරුමය ද මෙය

වෙල් එළියේ දුව පැනපු

ඇළ දොලේ කල් ගෙවපු

ඒ දිවිය නිමාවී

අතරමං මගේ සිත

දුවයි දැන් සැම තැනම

ගොඩනැගිලි ගොඩක් මැද ...

විහිළුවෙන් කල් ගෙවපු

සිනා මල් මුව රැඳුණු

නෑ සියන් මුණ ගැසුණු

මතකයන් පමණි මට

ඉතුරු වී ඇත්තේ අද ...

කුඩා කල ගෙවූ ඒ මිහිරි කල

දැන් නිමයි සදහටම

නගරයක් වෙලා ඇත

මගේ මුළු ගමම අද

ගොඩනැගිලි ගොඩක් ඇත

එදා තිබු සතුට නැත

මෙයයි පෙරළිය ගමේ

මගේ සිත රිද්දවන ...

ගම්මානේ දැනුණු ඒ

මිහිරි සුවඳයි හැඩයි

නැහැනේ අද දකින්නට

තුරු වදුලේ තුරු අතර

මිහිරි ගී අහන්නට

කෙනෙක් සිටියත් බලන්

තුරු නැතිව ගී ඇසෙනු

කෙලෙසකද කියනු මැන ....

කල් ගියද මේ ලෙසින්

දිවිය අද අප ගෙවන

කුමක්දැයි නොවැටහේ

සිර වෙලා එකම තැන

නමුත් මේ ලෝකයම

වෙනස් කල අමුතු දේ

එයයි ටෙක්නොලොජි එක

නොනැවතී යයි පෙරට

සක්වළම පරයමින් ...

අලුත් අවුරුදු ඇවිත්

සිව් මසක් ගෙවී ගොස්

අලුත් අවුරුදු ඇවිත්

අවට මේ හැම තැනම

සිරියාව පැතිර ගිය

සතුට හැම මුව රැඳුණු

එකමුතුව හද පිරුණු

කාලයයි මේ.....

කොහෝ හඬ සිව් දෙසින්

ඇසෙන විට දෙසවනට

රබන් හඬ රජ කරයි

නොදෙවනිව ඒ හඬට

දකින්නට නෑ සියන්

යන්නටයි සිතන්නේ

මෙයයි අවුරුදු සිරිය

ගම පුරා පැතිර ගිය....

නැකතකට සියලු දේ

රට පුරා සියලු දෙන

එක මොහොතේ සිදුකරන

ඒ අසිරිමත් කාලයයි

මේ අලුත් අවුරුද්ද......

සිතක මහිම

නොදනිමි මා මෙය 

සතුටක්ද දුකක්ද කියා 

නමුදු කල් ගෙවමි 

ජීවිතය මෙය නිසා 

කලක් තිබු බොහෝ දේ 

එකින් එක නැතිව යන 

මේ පුදුම ලෝකයේ 

දිවි ගෙවමි තවත් මම 

කරන්නට දෙයක් නැත 

ඇත්තේ මට සිතන්නට 

මෙයම වේ ජීවිතය 

සියල්ලන් පතන....

අම්මා

මා තනිවුණු විට

ළගට විත් තනි රැක්ක

ඇයි මොකද මේ කියා මා

සනසන්න වෙර දැරුව

මගේ අම්මේ නුඹ මගේ

මව වෙන්න මේ සසරේ

යලි උපන් හැමදාම....

මගේ කුස පුරවන්න

කුසගින්නේ හිටිය ඔබ

මගේ ලොව දිනවන්න

ඔබේ ලොව දුන්න ඔබ

කරන මේ හැමදේම

මා මතකේ රැඳී ඇත

මගේ දිවියේ හැමදාම...

වැරදි දේ කරන විට

හරි මගට යොමු කෙරුව

අසනීප වුණු විටදී

මගේ ළග රැඳුණු ඔබ

මා වෙනුවෙන් කරන

මේ අනගි මෙහෙවරම

ඇති අම්මේ මතු සසරේ

බුදු වෙන්න...

අහිමි ආදරය

අහම්බෙන් මුණ ගැසුණු
ඇස් වලින් කතා කල
සිහින කුමරියේ නුඹේ
හද ළඟ ඉන්නට මටත්
ඉඩක් ඇතිද ඔබ
වෙනකෙකු සතු වුවත්..

ගතකල සොඳුරු හෝරාවන්
අමතක කල නොහැක
කිසි දිනක දිවි තුරා
නොදනිමි ඔබ කෙලෙසද
අත්හැර දැමුවේ මෙලෙසින්
ඔබ මැවූ සිහින ලෝකයම...

නොයමි දුර ඔබෙන් ඈතට
රැදෙමි නුඹ අසලම තවත්
එකඳු වරක් වත් නුඹ මගේ
කරගන්න තුරුළු කර
මා හදේ උණුහුමට...

(අන්තර්ජාලයේ කතාවක් ඇසුරිනි)

කාලයේ අරුමය හා තාක්ෂණයේ සිරකරුවෙකු වීම

බ්ලොග් එක පටන් අරන් දැන් මාස 3ක් වෙනවා මම කිසිම පොස්ට් එකක් දාලා නැහැ.එත් ඒක ගැන නෙමෙයි මේ කියන්න හදන්නේ.මගේ අඩුපාඩුවකින්ම ලිපියක් කියන්න මාර්ගයක් හොයාගන්නයි මේ හදන්නේ.කාලය යන්නේ හරියට ස්ටේෂන් එකක නවත්තන්නේ නැතුව යන ශිග්‍රගාමී දුම්රියක් වගේ කියලයි මට හිතෙන්නේ.ඇත්තටම හිතලා බැලුවොත් දැන් මේ අවුරුද්දේ මාස 4ක් ඉවර වෙන්න ලගයි.හෙට අනිද්දා අවුරුදු, ඊටපස්සේ වෙසක්, පොසොන් ඇවිල්ලා ඊටපස්සේ නිවාඩුවක් එනවා.ඉතින් කාලය මේ විදියට ගෙවිලා යද්දී අපි අපේ ජිවිත වෙනුවෙන් කරගන්න දේවල් තමයි වටින්නේ.මොකද කවදා හරි ඉතුරු වෙන්නේ ඒ දේවල් විතරක් නිසා.අපි අනාගතේ ගැන හිතලා දෙයක් කරනවා නම් එකයි වටින්නේ.

කාලය රන් හා සමානය.

මෙහෙම කිව්වට අද රත්තරන් කොතනද, කාලය කොතනද තියෙන්නේ කියලා නිකමට හිතලා බැලුවම තේරෙනවනේ.මේ කියලා තියන එක කීප විදියකට දකින්න පුළුවන්.දවස හොදට කළමනාකරණය කරගන්න කෙනෙක් මේක ගැන ගොඩක් හිතනවා, බිස්නස් කරන අය, office වල වැඩ කරන අය එහෙම.කිසි වැඩක් නොකර නිකන්ම ඉන්න කෙනෙක්ට නම් මේකේ කිසි වටිනාකමක් නැතුව ඇති.මොකද ඉතින් කරන්න කියලා දෙයක් නැහැනේ.කරත් තේරුමක් නැති දෙයක් තමයි කරන්නේ.ඉතින් කාලය කොහොමද පාලනය කරන්නේ ? ඇත්තටම කාලය කළමනාකරණය කරගන්න ඕනද ?

මේවා ඇත්තටම මේ සමාජයේ තියන ප්‍රශ්න.මම මේ දේවල් වලට උත්තර පුරවන්න නම් නෙමෙයි මේ සූදානම.සරලව ගත්තොත් දවස ගෙවෙන්නේ උදේ නැගිටිනවා, රස්සාවට හරි ඉගනගන්න හරි යනවා, ගෙදර එනවා, කනවා, බොනවා නිදියගන්නවා.ආයෙත් මේ රවුමම තමයි.ඇයි අපි අර්ථවත් දේවල්, වටිනාකමක් ඇති දෙයක් කරන්න හදන්නේ නැත්තේ.ඇයි අපි මේ තරම් කාර්යබහුල වෙලා තියෙන්නේ.ඇත්තටම ඒක අපේ අඩුපාඩුවක්ද? මට හිතෙන විදියට ඒකට කාටවත් වගකීමක් ගන්න බැහැ.අද ලෝකය යන විදිය තමයි මේ.සේරම දේවල් එක්ක ගත කරන ජීවිතය කොයි වගේ වෙන්න ඕනද කියන එකවත් අපිට තීරණය කරගන්න බැරි වෙලා තියනවා.කාලය ගෙවෙන්න ගෙවෙන්න වෙන්නේ තව තවත් අපේ ජිවිත සංකීර්ණ වෙන එක විතරයි.අලුත් උපකරණ, තාක්ෂණික දේවල් කොච්චර තිබ්බත් ඒවා වලින් කොච්චර කාලය ඉතුරු වෙනවා කිව්වත් ඇත්තටම වෙලා තියෙන්නේ අපි ඒවා වල හිරකාරයෝ වෙලා ඉන්න එක විතරයි.අලුතෙන් දේවල් එනවා, අපි ඒවා පස්සේ එලවනවා.ඒවා පරිහරණය කරනවා.තව අලුත් එකක් එනවා.එකටත් අර කලින් විදියම තමයි.

අද වෙනකොට තාක්ෂණය කියන දේ ගොඩක් දුර ගිහින්.මේක තවත් දුර යයි.දවසින් දවස වෙන්නේ අලුත් දේවල් නිර්මාණය වෙන එක.නමුත් අපිව පාලනය කරන්නේ මේ උපාංග, මෙවලම්.ඔබ වැඩ කරන්නේ ඒ මෙවලම් කැමති විදියට.ඒ කාලේ ඉතුරු කරගන්න, කළමනාකරණය කරන්න.නමුත් අවසානය තව දුරයි.ඒ නිසාවෙන්ම නොදන්නා අවසානයක තාක්ෂණික සිරකරුවෙක් නොවීම සිතන්නට කාලයයි මේ....